Nawykowe zwichnięcie rzepki

Artroskopowa stabilizacja rzepki kolanowej (przy zwichnięciach nawykowych) - nawykowe zwichnięcia rzepki są częstą i często bolesną dolegliwością. Mogą one prowadzić do trwałych deformacji kolana i z czasem do choroby zwyrodnieniowej stawu rzepkowo-udowego. Zabieg stabilizacji rzepki przeprowadza się w sytuacji, gdy rzepka kolanowa z powodów wrodzonych lub po urazie wyskakuje podczas zginania stawu kolanowego (patella dislocation – przesunięcie rzepki), najczęściej po zewnętrznej stronie stawu.

Po wyprostowania stawu sama wraca na swoje miejsce, jednak powoduje to ból i grozi nieodwracalnym uszkodzeniem chrząstki stawu kolanowego.

Jak wygląda zabieg?

Artroskopowa stabilizacja rzepki kolanowej (przy zwichnięciach nawykowych) - więzadło rzepkowo-udowe przyśrodkowe jest głównym więzadłem biernie stabilizującym rzepkę. Podczas zabiegu wykonuje się duplikację tego więzadła przy użyciu wchłanianych szwów. Zabieg ten wymaga wytworzenia dwóch dodatkowych, niewielkich cięć skóry w okolicy przedrzepkowej stawu kolanowego. Często, aby uzyskać większą korekcję biernego ustawienia rzepki, dokonuje się przecięcia przeciwległego więzadła rzepkowo-udowego bocznego. Zabieg trwa 60 minut i jest najczęściej przeprowadzany w znieczuleniu miejscowym.

Czas i przebieg rekonwalescencji:

Artroskopowa stabilizacja rzepki kolanowej (przy zwichnięciach nawykowych) - po zabiegu pacjentowi zakłada się ortezę, która należy nosić przez okres 2 tygodni. Wyprostowane kolano zgina się, co 3 dni o 10 stopni aż do osiągnięcia kąta prostego. Po tym czasie orteza zostaje zdjęta i rozpoczyna się indywidualny program rehabilitacyjny. Całkowite wyzdrowienie kolana następuje po 4 – 6 tygodniach.

Efekty:

Jeżeli zabieg nie był przez pacjenta długotrwale odkładany, skuteczność wynosi 100 %. W przypadku zaniedbanych stanów chorobowych stawów skuteczność może być jednak niższa.