Szycie pojedynczej rany skóry i tkanki podskórnej

Szycie pojedynczej rany skóry i tkanki podskórnej - charakterystyka

Pacjent z raną w obrębie skóry i tkanki podskórnej to dość częsty pacjent w praktykach lekarskich, ambulatoriach chirurgicznych , na oddziałach chirurgicznych oraz w przeróżnych placówkach medycznych. Założenie szwów w obrębie rany skóry i tkanki podskórnej jest powszechnie stosowaną procedurą lekarską. Celem zamknięcia ran jest przede wszystkim uzyskanie hemostazy (hemostaza to tamowanie krwawienia, czyli działanie powstrzymujące krwawienie, zapobiegające utracie krwi z uszkodzonych naczyń krwionośnych) najczęściej dzięki użyciu kleszczyków hemostatycznych, diatermii czy też dzięki podwiązaniu krwawiącego naczynia, kolejnym celem jest zapobieganie zakażeniu rany i tkanek ją otaczających, zachowanie funkcji części ciała w obrębie której umiejscowiona jest rana, zmniejszenie dyskomfortu pacjenta oraz zapewnienie zadowalającego efektu kosmetycznego.

Szycie pojedynczej rany skóry i tkanki podskórnej - korzyści

Można wymienić kilka korzyści wynikających z zabiegu zszycia pojedynczej rany skóry i tkanki podskórnej, długości do 4 centymetrów. Główną korzyścią wynikającą z założenia szwów jest zmniejszenie ryzyka zakażenia rany oraz tkanek ją otaczających. Opracowanie i zszycie rany w niedługim czasie po jej powstaniu zmniejsza ryzyko powstania szpecącej blizny, która z większym prawdopodobieństwem powstałaby , gdyby odstąpiono od tej procedury.

Wskazania do wykonania zabiegu

Do wskazań do zszycia pojedynczej rany skóry i tkanki podskórnej, długości do 4 cm należą :

• rany na ciele (z wyjątkiem twarzy), które nie powstały wcześniej niż przed upływem 12 godzin,
• rany w obrębie twarzy, które nie powstały wcześniej niż przed upływem 24 godzin,
• naprawa miejsc, w których zmiany zostały usunięte chirurgicznie.
  

Przeciwwskazania do wykonania zabiegu

Do przeciwwskazań do zszycia pojedynczej rany skóry i tkanki podskórnej, długości do 4 cm należą :

• rany kłute,
• rany kąsane, spowodowane przez człowieka,
• rany kąsane spowodowane przez zwierzę (z wyjątkiem psa),
• rany, które powstały przed 12 godzinami na ciele (z wyjątkiem twarzy),
• rany, które powstały przed 24 godzinami w obrębie twarzy.

W przypadku ran kąsanych mamy do czynienia ze skażeniem florą bakteryjną występującą chociażby w ślinie sprawcy pogryzienia. Ugryzienia przez ludzi są groźniejsze niż ukąszenia przez zwierzęta. Dlatego też rany te wymagają szczególnego traktowania. Ze względu na skażenie, a co za tym idzie duże ryzyko zakażenia, nie powinno się ich od razu zszywać, niekiedy nawet należy je rozciąć w celu ułatwienia swobodnego wypływu skażonej krwi. W przypadku ran kąsanych po dokładnym oczyszczeniu rany co raz częściej lekarze podejmują decyzję o założeniu luźnych szwów sytuacyjnych oraz o zastosowaniu antybiotykoterapii.

Przed zabiegiem

Na początku o ile stan pacjenta na to pozwoli, zostanie przeprowadzone badanie podmiotowe. W trakcie wywiadu lekarz zbierze informacje o stanie zdrowia chorego, o chorobach przewlekłych, przyjmowanych lekach, przebytych operacjach. W przypadku rany urazowej bardzo wnikliwie będzie pytał m.in. też o okoliczności powstania obrażenia, o narzędzie raniące , o czas jaki upłynął od zranienia do przybycia do lekarza. Następnie zostanie przeprowadzone badanie przedmiotowe ze zwróceniem szczególnej uwagi na ranę oraz jej okolicę. Ustalenie takich danych jak lokalizacja rany, wygląd tkanki oraz obecność lub brak symptomów towarzyszących zakażeniu jest niezmiernie pomocne. Następnie lekarz zmierzy ranę przy pomocy linijki. W ramach pomiaru uwzględnia się długość, szerokość oraz głębokość rany.

W niektórych przypadkach konieczne jest wykonanie badań obrazowych w celu poszukiwania pozostających w ranie fragmentów szkła lub metalu w przypadku ran zadanych potłuczonym szkłem lub elementami metalowymi. Do tych badań zaliczamy:

• badanie radiologiczne (RTG) - Charakteryzuje się wysoką czułością w wykrywaniu ciał obcych wykonanych z materiałów nieprzenikalnych dla promieniowania rentgenowskiego tj. metal, żwir, grafit, ości (dorsza, barweny szarej, soli oraz łupacza), szkło ołowiowe (jednak większa część wytwarzanego szkła nie zawiera ołowiu). Niektóre rodzaje plastiku wytwarzają lekki cień na kliszach rentgenowskich.
• badanie ultrasonograficzne - jest badaniem wykazującym wysoką czułość w wykrywaniu ciał obcych w organizmie człowieka o średnicy minimum 4-5 mm. Jest badaniem powszechnie dostępnym, pozbawionym narażenia na napromieniowanie. Jednak wynik w bardzo dużym stopniu zależny jest od umiejętności i doświadczenia lekarza wykonującego to badanie.
• tomografia komputerowa - stosowana jest zarówno do oceny uwidocznionych w RTG przedmiotów, jak i do diagnozowania możliwych powikłań np. ropnia. Tomografia Komputerowa jest też przydatna do uwidocznienia przedmiotów z tworzyw sztucznych oraz drewna, które nie dają zacienienia w badaniu radiologicznym. Tak więc jest to metoda z wyboru wykorzystywana do wykluczenia obecności ciała obcego w przypadku ,gdy wyniki innych badań obrazowych są ujemne.

W zasadzie tylko czysta rana charakteryzuje się odpowiednio przygotowanym łożyskiem, tkanka uległa uszkodzeniu, ale nie jest zmieniona martwiczo, nie toczy się w jej obrębie proces zapalny oraz nie zawiera ciał obcych i zanieczyszczeń. Taka rana w zasadzie wymaga zszycia oraz założenia odpowiedniego opatrunku.

Rodzaj znieczulenia

Zazwyczaj do zabiegu zszycia pojedynczej rany skóry i tkanki podskórnej, długości do 4 cm wykorzystuje się znieczulenie miejscowe. Po nabraniu do strzykawki substancji znieczulającej lekarz wprowadza igłę w zdrową skórę przy jednym z biegunów rany i wprowadza dalej wzdłuż jej przebiegu pod skórą, następnie podaje stopniowo lek podczas wyciągania igły. Po około 5 minutach znieczulenie zaczyna działać.

Jak przebiega zabieg?

Po przeprowadzeniu badania podmiotowego i przedmiotowego, lekarz dokładnie bada ranę pod kątem obecności ciał obcych w jej obrębie, uszkodzenia głębokich warstw tkanek, występowania urazów nerwów, naczyń czy ścięgien. Po wykonaniu znieczulenia, lekarz dokładnie przepłucze ranę roztworem soli fizjologicznej Zaleca się, aby do przepłukania użyć minimum 200 ml roztworu soli fizjologicznej. Po przemyciu, należy skrupulatnie obejrzeć ranę pod kątem obecności tkanek martwiczych, których obecność znacznie utrudniłaby proces gojenia. W przypadku występowania tkanek martwiczych w obrębie zranienia, są one usuwane za pomocą skalpela lub ostrych nożyczek tkankowych. Po oczyszczeniu rany z tkanek martwiczych oraz ciał obcych, należy zbliżyć do siebie brzegi rany, w celu sprawdzenia ,czy w ich obrębie nie występują napięcia tkankowe. Jeśli występują, zaleca się zamykanie dwuwarstwowe rany.

Zobacz zaufane kliniki najbliżej

• bardzo ważna jest kontrola wszelkich źródeł krwawienia i ewentualne ich usunięcie przed zamknięciem rany,
• należy wyeliminować przestrzenie, w obrębie których mogłoby dochodzić do gromadzenia się płynu tkankowego lub krwi,
• brzegi rany należy zbliżać do siebie tak, aby wywołać jak najmniejsze napięcie skóry,
• należy unikać zbyt ciasnego oraz zbyt luźnego zawiązywania węzłów,
• bardzo ważne jest, aby wykonać szycie z lekkim wywijaniem rany, ponieważ proces gojenia nie następuje, jeśli zrogowaciałe komórki zostaną wciągnięte między zwinięte brzegi rany.

W zależności od głębokości rany zszycie rany może być jednowarstwowe lub kilkuwarstwowe. Im głębsza rana tym należy założyć więcej warstw szwów.
Wyróżniamy wiele rodzajów szwów, jednak w przypadku ran skóry i tkanki podskórnej wykonuje się najczęściej:

Szew prosty węzełkowy
Używany jest powszechnie w zbliżaniu brzegów większości ran operacyjnych i urazowych. Szew zakłada się używając zakrzywionej igły, trzymanej w imadle w połowie jej krzywizny. Lekarz wkłuwa igłę prostopadle do powierzchni skóry i wykłuwa ją po drugiej stronie w obrębie rany, następnie ponownie chwyta imadłem igłę i wkłuwa ją w drugi brzeg rany od środka, dokładnie naprzeciwko pierwszego wkłucia, po czym wykłuwa na zewnątrz. Następnie lekarz zawiązuje węzły na szwie w celu odpowiedniego umocowania go. Należy pamiętać podczas zawiązywania szwu, o delikatnym wywinięciu na zewnątrz brzegów rany. Węzły należy wiązać tak, aby jedynie zbliżyć brzegi rany. Skóra zazwyczaj ulega nieznacznemu obrzękowi i jeśli węzeł zostanie zawiązany zbyt mocno, pozostać może drabinkowata blizna. Węzeł powinien się znaleźć po jednej ze stron rany. Po dokładnym zawiązaniu węzłów i odcięciu nitek lekarz w odpowiedniej odległości od pierwszego szwu zakłada drugi analogicznie do pierwszego.
Jest to przykład szwy pojedynczego, którego zaletą jest, to że w przypadku dysfunkcji jednego szwu nie zawsze wpływa to na pozostałe.
Szew śródskórny
Stanowi bardzo dobrą alternatywę dla tradycyjnego szwu prostego węzełkowego, pozwala bowiem na uniknięcie śladów szycia na powierzchni skóry. Samo zbliżenie brzegów skórnych jest trudniejsze niż w przypadku szwu prostego węzełkowego. Technika zakładania szwu śródskórnego polega na założeniu najpierw szwu prostego węzełkowego, następnie wkłuwa się igłę w pobliżu szwu prostego i wykłuwa wewnątrz rany, w kolejnym etapie wkłuwa się igłę po przeciwnych stronach wewnątrz rany w warstwie skóry właściwej , na jednakowej głębokości. Po dotarciu do końcowego odcinka rany, należy wykłuć igłę spod skóry i zawiązać węzły w celu odpowiedniego umocowania szwu .
Szew śródskórny jest przykładem szwu ciągłego, którego zaletą jest szybkość zakładania oraz obecność węzłów tylko na początku i na końcu linii szwu. W niektórych przypadkach koniecznym jest uzupełnienie szwu śródskórnego paskami plastrów do klejenia ran wzmacniającymi linię szycia, bądź też założenie kilku cienkich, pojedynczych szwów węzełkowych, których zadaniem jest prawidłowe ułożenie powierzchownych warstw skóry i naskórka obu brzegów rany w przypadku, gdy nie udało się uzyskać prawidłowego ich zbliżenia szwem śródskórnym.
Szew węzełkowy pogrążony
Jest to szew , którego wykonanie stanowi lustrzane odbicie szwu prostego węzełkowego. Igłę wkłuwa się od strony wewnętrznej rany, a wykłuwa od zewnętrznej, węzeł natomiast pogrążony jest w kierunku dna rany. Celem jego założenia jest wzmocnienie mechaniczne miejsca zespolenia oraz likwidacja wolnej przestrzeni w głębi rany powstałej w wyniku naturalnego obkurczenia przeciętych tkanek i ich rozpierania gromadzącym się płynem wysiękowym. Wykorzystywany jest m.in. w obrębie tkanki podskórnej.

Czas i przebieg rekonwalescencji

Po zabiegu zszycia pojedynczej rany skóry i tkanki podskórnej, długości do 4 cm, przez kilka dni pacjent może odczuwać dolegliwości bólowe w obrębie rany i jej okolicy. Ze względu na założenie szwów chirurgicznych może mu towarzyszyć też uczucie napięcia. Bardzo często występuje miernie nasilony świąd w okolicy rany, który jest objawem jej gojenia się. Po około 7-10 dniach pacjent powraca do sprawności sprzed zabiegu o ile nie wystąpiły powikłania po zabiegu.

Efekty po zabiegu

Efektem opisanego, udanego zabiegu jest m.in. uzyskanie hemostazy, zminimalizowanie dyskomfortu pacjenta, usunięcie zanieczyszczeń, tkanek martwiczych, ciał obcych a w konsekwencji zmniejszenie ryzyka infekcji w obrębie rany. Efektem zszycia pojedynczej rany skóry i tkanki podskórnej, długości do 4 cm jest blizna, która z biegiem czasu o ile proces gojenia przebiegał prawidłowo, stanie się co raz mniej widoczna. Po zagojeniu rany i usunięciu szwów, z upływem czasu dochodzi zazwyczaj do korzystnego estetycznie wyrównania i spłaszczenia blizny.

Porozmawiaj z pacjentami na temat Szycie pojedynczej rany skóry i tkanki podskórnej

Zalecenia po zabiegu

Po wykonaniu zszycia pojedynczej rany skóry i tkanki podskórnej, długości do 4 cm zaleca się zwrócenie szczególnej uwagi na to czy nie występują objawy infekcji (m.in. zaczerwienienie, wzmożone ucieplenie skóry, bolesność, ropna wydzielina, gorączka). Ważna jest też codzienna zmiana opatrunku oraz dezynfekcja rany. Należy dbać o higienę osobistą, jednak nie wolno dopuścić do nadmiernego namoczenia rany. Pacjent powinien prowadzić oszczędzający tryb życia, a do czasu zagojenia się rany należy ograniczyć uprawianie sportu. Po kilku dniach, zazwyczaj ok 7-10 dni od zabiegu pacjent powinien zgłosić się do lekarza w celu oceny rany i ewentualnego usunięcia szwów. Część zaleceń może być dobrana indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od aktualnego stanu zdrowia, mechanizmu urazu oraz od obecności ewentualnego zanieczyszczenia w obrębie rany.

Jak uniknąć powikłań po zabiegu?

Po zabiegu zszycia pojedynczej rany skóry i tkanki podskórnej, długości do 4 cm uniknięcie powikłań w dość małym stopniu zależy od chorego. Zależy to w głównej mierze od lokalizacji urazu, stopnia zanieczyszczenia rany, od obecności tkanki martwiczej, od obecności ciała obcego w ranie, od struktur anatomicznych sąsiadujących z miejscem zranionym, od mechanizmu urazu oraz rozległości urazu. Bardzo istotne jest też czas jaki upłynął od urazu do pojawienia się w szpitalu. Jednym z bardzo ważnych czynników mogących pomóc w eliminacji powikłań jest stosowanie się do zaleceń personelu medycznego oraz udanie się do placówki medycznej w niedługim czasie po zranieniu.

Możliwe powikłania po zabiegu

Do powikłań mogących wystąpić po zabiegu zszycia pojedynczej rany skóry i tkanki podskórnej, długości do 4 cm należą:
uszkodzenie istotnych pod względem życiowym struktur znajdujących się w sąsiedztwie rany (nerwów, naczyń krwionośnych, ścięgien)

• dolegliwości bólowe
• krwiak
• przecięcie tkanek przez szwy
• krwawienie
• zakażenie w obrębie rany i tkanek ją otaczających
• bliznowacenie jako następstwo założenia szwów
• rozejście się rany
• niezadowalający efekt kosmetyczny

Poczytaj o:

• Szycie licznych ran skóry i tkanki podskórnej
• Proste zamknięcie powierzchownych ran owłosionej skóry głowy, szyi, pachy, narządów płciowych zewnętrznych, tułowia, kończyn
• Szycie pojedynczej rany skóry i tkanki podskórnej
• Wstępne opracowanie rany
• Zaopatrzenie chirurgiczne rany powikłanej

Autor: lek.med. Magda Nawceniak-Balczerska

Bibliografia:

• John L. Pfenninger , Grant C. Fowler, Procedury zabiegowe i diagnostyczne w dermatologii i medycynie estetycznej, wydanie : pierwsze, miejsce wydania: Wrocław, wydawca: Elsevier Urban & Partner, rok wydania: 2012
• R.M.Kirk , Procedury i techniki stosowane w chirurgii, wydanie: pierwsze, miejsce wydania: Wrocław, wydawca: Edra Urban & Partner, rok wydania: 2011
• Alex Benson, Dean Boyce, William Dickson, Leczenie ran w praktyce, wydanie: pierwsze, miejsce wydania: Warszawa , wydawca PZWL, rok wydania: 2013
• Jarosław Kużdżała, Jacek Szmidt, Podstawy chirurgii. Podręcznik dla lekarzy specjalizujących się w chirurgii ogólnej, wydanie: pierwsze, miejsce wydania: Kraków, wydawca: Medycyna Praktyczna, rok wydania: 2009

Zapraszamy do skorzystania z naszej wyszukiwarki klinik, gabinetów oraz placówek medycznych znajdujących się na terenie Polski, oferujących zabieg - Szycie pojedynczej rany skóry i tkanki podskórnej.